1. |
Yo no puedo ser feliz
03:54
|
|
||
Se acerca la bruma fría,
repito una misma escena,
siempre la misma escena,
fundido en negro y silencio.
Una y otra vez lo intento,
aprendiendo a empezar.
De nuevo, una y otra vez
en continua vuelta atrás.
La verdad es que no importa
mi grado de confusión.
No existe mayor justicia
que tu cruel incomprensión.
Yo no puedo ser feliz, yo no puedo serlo.
Yo no puedo ser feliz, estoy cansado de intentarlo.
Yo no puedo ser feliz, yo no puedo serlo.
Yo no puedo ser feliz, no sé cómo hacerlo.
La realidad me ofrece
el resultado incierto
de no saber cómo acabar
lo que mil veces empecé.
Siempre mejor
acabarlo todo mal
que nunca intentar
vivir lo que deseas.
Recuerda que nadie
te puede juzgar
más duramente
de lo que tú mismo harás.
La verdad es que no importa
mi grado de confusión.
No existe mayor justicia
que tu cruel incomprensión.
Yo no puedo ser feliz, yo no puedo serlo.
Yo no puedo ser feliz, estoy cansado de intentarlo.
Yo no puedo ser feliz, yo no puedo serlo.
Yo no puedo ser feliz, no sé cómo hacerlo.
Yo no puedo ser feliz. (x4)
|
||||
2. |
||||
Se encuentran en playas y estaciones
amplia colección de miedos
reprimidos sin compasión
por gélidos militares.
Súplica de familias, afinadas entre escombros,
a países que con desidia les hacen oídos sordos.
Él sólo quiere ser como tú, ataca con su esperanza.
Ella sólo quiere ser como tú, armada con determinación.
Él sólo quiere ser como tú.
Ella sólo quiere ser como tú.
Palabras vacías de mandatarios ineptos,
corruptos fósiles de un sistema agotado.
Siguen aún con sus viejos conceptos: Banderas, Tierra, Patria y Dios.
Construyen muros, diseñan cuchillas… Nada vais a conseguir.
No existe peor baluarte que tu profundo desprecio.
No hay nada más atronador que el sonido de tu silencio.
Él sólo quiere ser como tú, ataca con su esperanza.
Él sólo quiere ser como tú, armada de determinación.
Él sólo quiere ser como tú.
Ella sólo quiere ser como tú.
Y el mundo cambiará porque debe cambiar,
siempre ha vencido la ilusión al miedo.
Todo cambiará porque debe cambiar,
no existe otra solución.
Todo cambiará porque debe cambiar,
siempre ha vencido la ilusión al miedo.
El mundo cambiará porque debe cambiar,
no existe otra solución.
|
||||
3. |
Sapos & Princesas
04:42
|
|
||
Naufrago de un marcado tono provinciano
en un mundo que me resulta ajeno.
Capitán sin tripulación, pierdo todas las batallas
que se resuelven lentas en mi habitación.
Recluto mercenarios que se parezcan a mí
con los que no tenga dudas ni problemas.
Un ejército de sapos a la espera de instrucciones,
tiernamente maceradas en mil falsas promesas.
Nos hará falta más que suerte, los motivos ya son evidentes.
Nos hará falta más que suerte. Nos hará falta más que suerte.
Sigo aquí y lo hago por ti, estrenando voz prestada y apelando a la paciencia.
Sigo aquí y lo hago por ti, manteniendo una cadencia que se resiste violenta.
No hablo más de ti o de mí, confundido entre palabras recupero mis respuestas.
No hablo más de ti o de mí, consumiendo un tiempo conquistado a sapos y princesas.
Sigo aquí y lo hago por ti.
No hablo más de ti o de mí.
Con la inocua belleza de lo adquirido en las revistas,
ellas reclaman a gritos su gran oportunidad.
Exigen así las princesas su pedazo de tarta
que los sapos les negamos, reescribiendo las historias.
¿Crees que puedes cambiar el final de los cuentos?
Al sapo lo besa la princesa, cobrando tarifa especial.
Y no existe un príncipe escondido, sólo estás tú.
¡Sal ahí fuera y grítalo a los cuatro vientos!
Nos hará falta más que suerte, los motivos ya son evidentes.
Nos hará falta más que suerte. Nos hará falta más que suerte.
Sigo aquí y lo hago por ti, estrenando voz prestada y apelando a la paciencia.
Sigo aquí y lo hago por ti, manteniendo una cadencia, que se resiste violenta.
No hablo más de ti o de mí, confundido entre palabras recupero mis respuestas.
No hablo más de ti o de mí, consumiendo un tiempo conquistado a sapos y princesas.
Sigo aquí y lo hago por ti.
No hablo más de ti o de mí.
|
||||
4. |
AutoAyuda
03:51
|
|
||
Puedo conseguir vencer
a tu estúpido positivismo
adquirido con torpeza en libros
de autoayuda y coaching enfermizo.
Puedo hacer que dudes de
lo que más hayas querido.
Puedo pasear tranquilo
entre anhelos escondidos.
Puedo sostenerte fuerte
dejando así de pensar.
Ni siquiera me planteo
si merece la pena luchar.
Puedo decidir no hablarte más, olvidándote en lo vulgar.
Ahora que por fin me he dado cuenta de que no tengo todas las respuestas. Ahora que por fin me he dado cuenta de que no tengo todas las respuestas.
Ahora que por fin me he dado cuenta.
Ahora que por fin me he dado cuenta.
Redimiendo los pecados,
alquilaré sentimientos.
Perdonando tus silencios,
maldiciendo mi destino.
Puedo decidir no hablarte más, olvidándote así en lo vulgar.
Ahora que por fin me he dado cuenta de que no tengo todas las respuestas
Ahora que por fin me he dado cuenta de que no tengo todas las respuestas
Ahora que por fin me he dado cuenta de que en el fondo soy como tú.
|
||||
5. |
|
|||
Hoy me he propuesto por fin componer una canción alegre
en la que no existan el sarcasmo ni las frases deprimentes.
No parece ser a priori una tarea compleja:
acordes mayores y una buena historia de pareja.
Canciones de amor compuestas por bemoles
con relatos de encuentros, pasiones e ilusiones.
Nadie necesita una nueva canción.
Nadie necesita una nueva canción.
Nadie necesita una nueva canción.
No soportaremos otra canción de amor.
Se abalanzan sobre mí los demonios interiores.
Y cualquier rima propuesta me remite a perdedores.
¿Cómo se puede mejorar lo que ya nos cantó Mozz?
Cama doble y un amante, las riquezas de los pobres.
Nadie necesita una nueva canción.
Nadie necesita una nueva canción.
Nadie necesita una nueva canción.
No soportaremos otra canción de amor.
Parece ser que no lo he conseguido...
Parece ser que no lo he conseguido...
|
||||
6. |
|
|||
Soportando un día más
al filósofo engreído.
“Ex cáthedra” impartida
en la barra de su bar.
Exponiendo las vergüenzas de tal o cual partido,
aireando podredumbres que son siempre ajenas.
¿Cómo puede vivir tranquilo cuando él actúa igual?
Consigue que me sienta vencido
y culpable del delito de tener
una opinión diferente
y memoria de lo vivido.
Consigue que me sienta vencido, realmente vencido.
Exigiéndonos a todos
iniciar revoluciones.
Defiende sus argumentos,
unos que nunca va a aplicar.
Ilustrando a las generaciones de vírgenes acólitos.
“A uno de los nuestros, nada le va a faltar”.
¿Por qué sin pudor critica lo que no ve en sí mismo?
Consigue que me sienta vencido
y culpable del delito de tener
una opinión diferente
y memoria de lo vivido.
Consigue que me sienta vencido
y culpable del delito de tener
una opinión diferente
y memoria de lo vivido.
Asegura su posición con firmeza construida
por recortes de periódico cercanos a su ombligo.
Premia a sus amigos, sesga realidades,
aprovecha subvenciones y esconde mediocridad.
|
||||
7. |
Político novato
02:43
|
|
||
Del gris marengo al marrón intenso,
de la luz del faro
a la alerta intermitente,
¿dónde queda ahora el referente?
La situación te desborda,
estadística en mano y ciento volando.
Los esfuerzos se doblan,
tú sigues hablando.
Que el tiempo se olvide de ti.
Que el tiempo se apiade de mí.
Y recuerdes todo aquello
que te arrastró hasta aquí.
A todo esto, algo tiene que cambiar.
No te queda apenas paciencia,
¿no sabrías dónde comprar más?
Todo se refleja en tu cara
que ahora es un poema
digno de que Luque Chinarro
en copla lo convierta.
Que el tiempo se olvide de ti.
Que el tiempo se apiade de mí.
Y recuerdes todo aquello
que te arrastró hasta aquí.
|
||||
8. |
Festes Majors
03:46
|
|
||
Molt sovint sense adonar-se’n,
descobreixen moments de certesa
que lentament s’esvaeixen amarats
de guspires i suor.
El tresor ocult al cor
de les princeses de poble
aviat es convertirà en desig
i propòsits de Festa Major.
Potser tu saps per què?
Torna’m a portar
la innocència perduda entre acords dissonants
en aquells càlids vespres d’Agost.
Ara vull recordar
les paraules robades a cent trobadors
en aquells càlids vespres d’Agost.
La sutura aplicada a la raó
compleix amb èxit la seva funció.
El missatge arriba fort i clar,
em deixo endur pel foc.
És aviat encara per cercar
una fosca i tènue explicació
del perquè només uns pocs moments
són atrapats en un record.
Potser tu saps per què?
Torna’m a portar
la innocència perduda entre acords dissonants
en aquells càlids vespres d’Agost.
Ara vull recordar
les paraules robades a cent trobadors
en aquells càlids vespres d’Agost.
Potser tu saps per què, el temps passa tan ràpid. Potser tu saps per què?
Potser tu saps per què, el temps passa tan ràpid. Potser tu saps per què?
|
||||
9. |
|
|||
No te mereces esta canción,
existen cientos de razones.
Ejercicio de sinceridad,
hoy entierro mis temores.
No te mereces esta canción,
los motivos son más que evidentes.
Siendo sutil en tu manipulación,
ni siquiera así me vences.
No te mereces esta canción,
yo he llegado a conocerte.
Debes hacerlo mucho mejor,
ya no compro lo que vendes.
Cuídate mucho esta noche chica.
Quiero pensar que más tarde entonarás
de nuevo tu obsesiva oración. ¡NO!
No te mereces una canción.
No te mereces esta canción
por lo profundamente sufrido.
Ahora no existe en mí confusión
por mucho que lo hayas perseguido.
No te mereces esta canción,
yo he llegado a conocerte.
Debes hacerlo mucho mejor,
ya no compro lo que vendes.
Cuídate mucho esta noche chica.
Quiero pensar que más tarde entonarás
de nuevo tu obsesiva oración. ¡NO!
No te mereces una canción.
No te mereces una canción.
|
||||
10. |
El legado
03:12
|
|
||
Parece ser que por fin el día llegó.
Un hombre triste y gris da lustre a tu linaje.
Toda una vida esperando este momento.
Seguro hoy volarás, soltando todo el lastre.
Soltando todo el lastre.
Míralo bien, oye míralo bien
que algún día será tuyo.
Míralo bien, pero míralo bien,
todo esto será tuyo.
Agárralo bien, sí, agárralo bien,
estoy hablando del destino.
Cuídalo bien, mira, cuídalo bien
que en el fondo está podrido.
El hombre gris al parecer tiene en su voz
algo terriblemente cercano y conocido.
¿Recuerdas cuando el hombre triste en tu niñez
contaba lo bien que aprovecho su condición?
Aprovecho su condición.
Míralo bien, oye míralo bien
que algún día será tuyo.
Míralo bien, pero míralo bien,
todo esto será tuyo.
Agárralo bien, sí, agárralo bien,
estoy hablando del destino.
Cuídalo bien, mira, cuídalo bien
que en el fondo está podrido.
Todo parecido con la realidad es una herencia.
Toda lucha en realidad es sólo pura coincidencia.
|
delaguarda Barcelona, Spain
Proyecto musical personal y transferible de Xavier Patau. No sé hacerlo mejor, pero lo intento...
Streaming and Download help
If you like delaguarda, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp